شخصي نشست و ساعتها تقلاي پروانه براي بيرون آمدن

 از سوراخ کوچک پيله راتماشا کرد.

 ناگهان تقلاي پروانه متوقف شد و به نظر رسيد

 که خسته شده و ديگر نمي تواند به تلاشش ادامه دهد.

 آن شخص مصمم شد به پروانه کمک کند

و با برش قيچي سوراخ پيله را گشاد کرد.

پروانه به راحتي از پيله خارج شد اما جثه اش

 ضعيف و بالهايش چروکيده بودند.

 آن شخص به تماشاي پروانه ادامه داد .

 او انتظار داشت پر پروانه گسترده و مستحکم شود

 و از جثه او محافظت کند اما چنين نشد .

 در واقع پروانه ناچار شد همه عمر را روي زمين بخزد .

و هرگز نتوانست با بالهايش پرواز کند .

آن شخص مهربان نفهميد که محدوديت پيله و تقلا

 براي خارج شدن از سوراخ ريز آن را خدا براي پروانه قرار داده بود

 تا به آن وسيله مايعي از بدنش ترشح شود

و پس از خروج از پيله به او امکان پرواز دهد .

گاهي اوقات در زندگي فقط به تقلا نياز داريم.

 اگر خداوند مقرر ميکرد بدون هيچ مشکلي زندگي کنيم

  به اندازه کافي قوي نميشديم

 و هر گز نمي توانستيم پرواز کنيم .